“Σφύριξε χαρούμενα και δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής (όταν είστε μαζί)”
Η ζωή δεν είναι ταινία της Disney. Δεν έχει πάντα νεράιδες, δεν έχει πάντα happy end, ούτε καν μουσική υπόκρουση που να σε προειδοποιεί πότε θα έρθει η επόμενη φουρτούνα. Αντιθέτως. Έρχεται απροειδοποίητα, γλιστράει μέσα [...]
“Μίζερα ανθρωπάρια… μίζερης ζωής… ανθρωπάρια του τίποτα!”
Αγάπη μου, βάλε δίπλα ένα ποτήρι – όχι για να το σηκώσεις, αλλά για να το ακουμπήσεις με ειρωνεία, καθώς τα μίζερα ανθρωπάρια της υποτιθέμενης «καλής κοινωνίας» σε κοιτούν από τον καθρέφτη της κοινωνικής τους [...]
“Τι θα πει ο κόσμος;” Χέστηκε ο κόσμος!
Από μικροί μεγαλώνουμε με μια υπόγεια αλλά πανίσχυρη απειλή να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας: “Τι θα πει ο κόσμος;” Λες και ο κόσμος είναι μια γριά καρακάξα που κάθεται σε ένα παγκάκι στην [...]
Φτιαγμένος για το Μπροστά – Όχι Άλλος Ρόλος Δεύτερος
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται με τη σιωπηλή αποδοχή πως θα πορεύονται για πάντα στις πίσω σειρές. Που βρίσκουν ασφάλεια στη μετριότητα, στην αφάνεια, στο να εξυπηρετούν έναν άλλον πρωταγωνιστή, έναν “πρώτο ρόλο” που τους [...]
Plásmata3: Τέχνη για Story, Νόημα για Caption, Συνείδηση στο Airplane Mode!
Και δεν μου λέτε ρε αλάνια hipsterόμαγκες του σωρού, τώρα που πήγατε στα Plásmata 3 στο Πεδίον του Άρεως με τον freddo στο χέρι και το cargo παντελόνι σε πλήρη πολιτιστική ετοιμότητα, τι καταλάβατε δηλαδή; [...]
«Γεμίσαμε με τα Τίποτα με Ύφος Μαρίας Αντουανέττας – Κάπου ώπα, αδέρφια!»
Μια φορά κι έναν καιρό – δηλαδή κάπου ανάμεσα στο πρώτο story με φίλτρο σκύλου και το τελευταίο post σε rooftop με καλαμάκι matcha – γεννήθηκε μια νέα τάξη ανθρώπων: οι ακαλλιέργητοι, οι ανιστόρητοι, οι [...]
Η ανυπέρβλητη αυτοκρατορία της δήθεν αυθεντικότητας: Ένα τηλεοπτικό μπαρόκ ευαγγέλιο υποκρισίας
Οι τίτλοι αρχής έπεσαν. Φώτα. Κάμερα. Ψεύδος. Καλωσορίσατε στην Μεγάλη και Τρισένδοξη Αυτοκρατορία της ΔΗΘΕΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, το βασίλειο όπου κάθε βλέμμα είναι καλά στρογγυλεμένο από Botox, κάθε λέξη ξεπλένεται τρεις φορές σε λεκτικό απορρυπαντικό “Ειλικρίνεια™” [...]
«Της τσιχλόφουσκας το ανάγνωσμα ή Το χρονικό των μικρών θεαινών του Instagram»
Στην αρχή εδημιούργησεν ο Θεός τον ουρανό, τη γη και την πρώτη selfie με φίλτρο “Valencia”. Και είδε ότι η φωτογραφία ήτο καλή – αλλά θα ήτο καλύτερη με λίγο περισσότερη χρυσόσκονη και ένα inspirational [...]
Ο Πολυσχιδής, Ολότελα Ανεξήγητος και Απολύτως Καταγραφόμενος Εγώ
Ο κόσμος είναι γεμάτος κατηγορίες. Άνθρωποι “πρωινοί τύποι”, “night owls”, “μινιμαλιστές”, “χύμα στο κύμα”, “κομψοί αλλά διακριτικοί”, “τρώω τοστ χωρίς ψίχουλα” ή “κάνω unboxing με γάντια λευκής παρθενίας”. Εγώ, ωστόσο, ζω στη μοναδική κατηγορία που [...]
” Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών! Για ποια Ελλάδα μου μιλάς; “
Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε – πώς αλλιώς – ένα τηλεφώνημα που είχα λάβει όσο τελούσα διευθυντικά καθήκοντα σε πολυκατάστημα στον Πειραιά. Όχι από κάποιον φίλο, συγγενή ή πελάτη. Όχι. Από ένα πολιτικό γραφείο. [...]
“Το “πιπί” και το “ντιντί”: Όταν η γλώσσα γελοιοποιεί το σεξ”
Σε έναν κόσμο που παραπαίει ανάμεσα σε υπαρξιακά αδιέξοδα, ηθικούς πανικούς και την αέναη αναζήτηση του σωστού τρόπου να βράσεις μακαρόνια χωρίς να σε ακυρώσει το TikTok, υπάρχει ένα βαθιά ριζωμένο, σχεδόν πολιτισμικά εκρηκτικό ζήτημα [...]
“Έχω αυτό το ρετρό πρόστυχο – κι όχι, δεν είναι φάση”
Δεν είναι ότι μεγάλωσα στραβά. Μεγάλωσα… παλιά. Ή, καλύτερα, με μια πατίνα εποχής πάνω μου. Από αυτές που δεν τις βγάζει ούτε το πιο δυνατό απορρυπαντικό της διαφήμισης. Έχω αυτό το ρετρό πρόστυχο. Όχι το [...]
