Σε ένα γραφικό, καταπράσινο, αθώο –τρομάρα του– χωριουδάκι, κάπου στην Ελλάδα, 8 αδέρφια κληρονόμησαν τα οικογενειακά κτήματα με τις ελιές. Κι εδώ ξεκινάει το έπος, γιατί δεν μιλάμε απλώς για ένα χωραφάκι να το σκάψουν και να ησυχάσουν. Όοοοχι. Το οικογενειακό δέντρο έβγαλε και κλαδιά: 8 νυφάδες και από 3 μούλικα το κάθε αδέρφι, σύνολο [...]
Κάποτε, ήταν μια γυναίκα που ζούσε ξέγνοιαστα. Κοιμόταν οχτώ ώρες σερί, έπινε το καφεδάκι της αργά και βασανιστικά, και αν ήθελε να βγει για ένα ποτό, απλώς… έβγαινε. Δεν υπήρχε καμία προετοιμασία στρατιωτικού επιπέδου, κανένα «μαμά, ποιος θα κρατήσει το παιδί», κανένα «έχεις αφήσει φαΐ για το βράδυ;». Αλλά, βλέπεις, είπε κι αυτή το μοιραίο [...]
Υπάρχουν ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες: Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης; Γιατί πάντα πέφτει το κινητό με την οθόνη προς τα κάτω; Και φυσικά, το διαχρονικό, το βασανιστικό, το ερώτημα-καρμανιόλα για κάθε γυναίκα που πλησιάζει τα 40: «ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ;» Δεν έχει σημασία αν [...]
Κάποτε ήταν θεά. Η bitchy γκόμενα. Η απόλυτη diva της παρέας, η γυναίκα που έμπαινε σε ένα χώρο και πάγωνε το οξυγόνο. Δεν μιλούσε, έκανε statement. Δεν περπατούσε, έκανε entrance. Και δεν κοιτούσε απλώς κάποιον, τον σάρωνε με το βλέμμα λες και ήταν μικρογραμμένο τιμολόγιο χωρίς ΦΠΑ. Ήταν η εποχή που το να είσαι bitch [...]
Καλησπέρα σας, λογικώς σκεπτόμενα όντα (και συγγνώμη αν προσβάλλω κανέναν που δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιο). Σήμερα, θα μιλήσουμε για το φαινόμενο που έχει κάνει την κοινωνία πιο άγευστη και από ανάλατο κοτόπουλο νοσοκομείου: το political correct. Ή αλλιώς, το κίνημα που αποφάσισε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και θα ήταν καλύτερα να τη ντύσουμε [...]
Ώρα να ανοίξουμε την ευλογημένη πληγή που λέγεται “Ορθοδοξία αλά ελληνικά”, και συγκεκριμένα την υποκριτική αυτή θεατρική παράσταση που ανεβαίνει κάθε χρόνο λίγο πριν το Πάσχα: η Νηστεία των Ελλήνων. Το έργο είναι γνωστό, έχει παιχτεί σε εκατομμύρια επαναλήψεις, και κάθε φορά είναι εξίσου σουρεαλιστικό και… λουκανικοτραγικό. Πράξη Α’: Ορθόδοξοι του Instagram Ξημερώνει Καθαρά Δευτέρα. [...]
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, μας βάζουν σε ένα κουτάκι. Κυριολεκτικά. Μας χώνουν σε ένα μαιευτήριο με άλλα νεογέννητα, μας τυλίγουν σαν σούσι και μας πετάνε σε ένα διάφανο κουτί με ένα ροζ ή γαλάζιο καρτελάκι. Αυτό ήταν. Καλώς ήρθατε στον κόσμο της κατηγοριοποίησης, των ετικετών και των κανόνων. Και κάπως έτσι ξεκινάει η ζωή [...]
Αχ, το "Severance"... εκείνη η σειρά στο Apple TV που μας δείχνει τον μαγικό κόσμο ενός διαχωρισμένου μυαλού, όπου το προσωπικό και το επαγγελματικό είναι τόσο αυστηρά χωρισμένα, που οι άνθρωποι δεν θυμούνται τι κάνουν όταν δεν είναι στη δουλειά. Η φαντασίωση ενός τέτοιου κόσμου είναι, για μένα, πραγματικά η απόλυτη λυτρωτική ιδέα. Και αν [...]
Αχ, οι ταμπέλες! Το πιο υπέροχο αξεσουάρ που έχουμε στη διάθεσή μας για να κάνουμε τους άλλους να φαίνονται πιο... «εύκολα κατανοητοί». Και φυσικά, εμάς να φαίνονται πιο *καλά ενημερωμένους* για την ανθρώπινη φύση. Δεν ξέρω πώς το κάνουμε, αλλά όποτε δούμε κάποιον, το πρώτο που κάνουμε είναι να βρούμε την πιο κατάλληλη ταμπέλα για [...]
Αν υπάρχει μια μέρα στο ελληνικό εορτολόγιο που καταφέρνει να συνδυάσει επανάσταση, θαύματα, εθνική υπερηφάνεια και—γιατί όχι—τηγανητό ψάρι, αυτή είναι η 25η Μαρτίου. Μια μέρα που γιορτάζουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα: την έναρξη της Επανάστασης του 1821 και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Δηλαδή, από τη μία τιμάμε εκείνους που σήκωσαν τα όπλα για να ξεφορτωθούν τον [...]
