Κάπου ανάμεσα σε έναν τηλεοπτικό καβγά και μια συνεργασία-έκπληξη ανάμεσα σε έναν τράπερ και μια παίκτρια ριάλιτι, κρύβεται η μεγάλη αλήθεια: στην Ελλάδα δεν έχουμε star system. Έχουμε κάτι, αλλά δεν είμαστε σίγουροι αν είναι σύστημα, αστέρες ή απλώς μια πολύ ακριβή φάρσα που παίζεται χρόνια στις οθόνες μας. Αν το Hollywood είναι το The Morning Show, εμείς είμαστε το «Καλημέρα σας» με πιο πολλά ντεσιμπέλ, λιγότερη ψυχραιμία και βλέμματα που φωνάζουν «δώσε μου 5 λεπτά δημοσιότητας, και θα σου κάνω σκηνή που θα γράψει ιστορία στο Twitter».

Ένα Σύστημα που Δεν Είναι Σύστημα

Το star system, στην κανονική του μορφή, είναι μια καλοκουρδισμένη αλυσίδα παραγωγής. Ανακαλύπτεις ταλέντα, τα εκπαιδεύεις, τα χτίζεις, τα διαχειρίζεσαι. Στην Ελλάδα, το μόνο που χρειάζεται για να σε ανακαλύψουν είναι ένα πλάνο όπου κρατάς ένα cocktail στην Ψαρρού και λες κάτι τύπου «εγώ είμαι αυθεντική». Μετά σε κλείνουν σε ένα πάνελ για να σχολιάσεις άλλους σαν εσένα και αρχίζει ο φαύλος κύκλος.

Δεν έχουμε ατζέντηδες· έχουμε φίλους που “ξέρουν κόσμο”. Δεν έχουμε PR· έχουμε Instagram followers. Δεν έχουμε μάνατζερ· έχουμε ξαδέρφια που «το κατέχουν το marketing». Και φυσικά, τα media εδώ λειτουργούν περισσότερο σαν παρέες σε βαφτίσια, παρά σαν επαγγελματικά φίλτρα ποιότητας. Μια τηλεοπτική συνέντευξη μοιάζει πιο πολύ με reunion αποφοίτων από το Fame Story του 2004 παρά με επαγγελματική παρουσίαση καριέρας.

Το Φαινόμενο του «Σταρ της Μίας Εβδομάδας»

Στην Ελλάδα, το να γίνεις διάσημος είναι πιο εύκολο από το να παραγγείλεις freddo από delivery app. Δεν χρειάζεται να έχεις ταλέντο, να έχεις δουλέψει, να έχεις κάποιο έργο. Αρκεί να έχεις πει μια ατάκα τύπου «δεν μπορώ άλλο το τοξικότητα!» σε ένα ριάλιτι. Την επόμενη μέρα είσαι καλεσμένος σε εκπομπή με τίτλο «Ποιοι είναι οι νέοι πρωταγωνιστές της τηλεόρασης;».

Το πρόβλημα; Οι ίδιοι αυτοί “σταρ” εξαφανίζονται με την ίδια ταχύτητα που εμφανίστηκαν. Σήμερα σε χειροκροτάνε στα φανάρια, αύριο σε ρωτάνε αν έχει μείνει medium στο κολάν που διαφημίζεις στο live. Δεν υπάρχει συνέχεια, ούτε οικοδόμηση καριέρας. Υπάρχει μόνο η άμεση κατανάλωση – μια τηλεοπτική fast food εμπειρία.

Ηθοποιοί με… Βλέμμα

Ο μέσος Έλληνας ηθοποιός έχει περάσει μια ζωή ανάμεσα σε δραματικές σειρές με τίτλους όπως «Ο Χρόνος που Μας Πλήγωσε» ή «Αγάπη Μου, Σώσε Με Από την Πεθερά Μου». Στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να έχεις ερμηνευτικό εύρος· χρειάζεται απλώς ένα βλέμμα. Ένα και καλό. Κοιτάς τον ορίζοντα, σιγά-σιγά γυρνάς το κεφάλι, λες μια ατάκα με παύσεις τύπου Shakespeare και… πάμε διάλειμμα.

Μπορεί να μην έχουν παίξει ποτέ σε ταινία, να μην έχουν περάσει από καμία θεατρική σκηνή πέρα από κάποιο καλοκαιρινό τουρ με παράσταση τύπου «Οι Ηλίθιοι του Νησιού», αλλά στα δικά τους μάτια (και στα μάτια της μαμάς τους), είναι πρωταγωνιστές στο ελληνικό remake του The Morning Show — απλώς με χαμηλότερο μπάτζετ και πιο πολλά φίλτρα Instagram.

Τραγουδιστές με Auto-Tune και Αυτοπεποίθηση

Στο μουσικό πεδίο, η κατάσταση αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού. Το να ξέρεις να τραγουδάς έχει καταντήσει προαιρετικό. Πιο βασικό είναι να «γράφεις στην κάμερα», να έχεις πιστό κοινό στο TikTok και να μπορείς να κουνηθείς με τρόπο που θα προκαλέσει «σάλο». Η παραγωγή ενός τραγουδιού διαρκεί όσο και η διαδρομή από Κηφισιά μέχρι Ομόνοια με taxi. Ο στίχος γράφεται πρόχειρα, συνήθως σε νοηματικό ρεφρέν τύπου “πάμε μωρό μου, στο φεγγάρι και πίσω”.

Φυσικά, υπάρχει πάντα το «χρυσό κόλπο» – η συνεργασία. Όχι συνεργασία τύπου Beyonce με Jay-Z. Μιλάμε για influencer με λαϊκό τραγουδιστή, πρώην παίκτρια του Power of Love με ράπερ, ή YouTuber που τραγουδάει έντεχνο. Το αποτέλεσμα; Viral. Το κοινό; Μοιρασμένο ανάμεσα σε γέλιο και απόγνωση.

Η Εξέλιξη: Από Παίκτης Ριάλιτι σε Fashion Influencer

Στην Ελλάδα, υπάρχει μια άτυπη καριέρα που λέγεται «influencer εκ των ριάλιτι». Είναι το μόνο επάγγελμα όπου το βιογραφικό αρχίζει με το “Survivor” και τελειώνει με το “συνεργασία με γνωστό brand εσωρούχων”. Ξεκινάς τσακώνοντας σε ένα reality, αποκτάς followers, ανοίγεις το δικό σου e-shop και κάνεις τα πάντα για να διατηρηθείς «εκεί έξω».

Στην πραγματικότητα, δεν είσαι σταρ· είσαι φαινόμενο. Είσαι ένα story που θα ξεχαστεί μόλις ανέβει το επόμενο. Η φούστα σου μπορεί να πάρει φωτιά (true story), αλλά η καριέρα σου δεν θα ανάψει ποτέ. Και κάπως έτσι, περνάμε από την Jennifer Aniston στο Τζένι από το Love Island, που δίνει συνέντευξη για τις δύσκολες στιγμές της ζωής της, με background τον σκύλο της και μια κούπα που γράφει «Boss Babe».

Μήπως Τελικά Είμαστε Ό,τι Καταναλώνουμε;

Η Ελλάδα δεν έχει star system γιατί δεν έχει ποτέ χτίσει κουλτούρα αξιοκρατίας σε αυτόν τον τομέα. Ό,τι φαίνεται, είναι. Ό,τι πουλάει, προβάλλεται. Όποιος κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο, παίρνει και την περισσότερη κάμερα. Ίσως να φταίμε κι εμείς, το κοινό. Γιατί γελάμε με το «πήρε φωτιά η φούστα μου» και το κάνουμε viral. Γιατί παρακολουθούμε τα ριάλιτι και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το επίπεδο έπεσε. Γιατί λέμε «δεν έχει ταλέντο» ενώ δίνουμε views στο TikTok με το autotuned τσαχπίνικο.

Ίσως τελικά αυτό να είναι το δικό μας star system: ένας κόσμος χωρίς βάθος, χωρίς στίγμα, αλλά γεμάτος στιγμές. Στιγμές που περνούν και ξεχνιούνται, μέχρι να έρθει η επόμενη. Σαν φούσκα με φίλτρα Valencia και λεζάντα «Νέα αρχή» – κάθε Τρίτη.

Σταρ με Τριάρι στο Χαλάνδρι

Στην Ελλάδα, ο σταρ δεν έχει σπίτι στο L.A. αλλά τριάρι στο Χαλάνδρι. Δεν πάει σε πρεμιέρες, αλλά σε εγκαίνια σολάριουμ. Δεν δίνει συνέντευξη στο Vanity Fair, αλλά στον ξάδερφο που έχει κανάλι στο YouTube. Δεν έχει agent, αλλά κολλητή που «του κανονίζει πράγματα». Και όταν του πεις πως όλο αυτό δεν είναι πραγματικό star system, απαντά με βλέμμα βαθυστόχαστο και λέει: «Αν δεν είμαι εγώ The Morning Show, τότε ποιος;»